ﻧﺎزﻧﯿﻦ
آﻣﺪ و دﺳﺘﯽ ﺑﻪ دل ﻣﺎ زد و رﻓﺖ
ﭘﺮده ی
ﺧﻠﻮت اﯾﻦ ﻏﻤﮑﺪه ﺑﺎﻻ زد و رﻓﺖ
ﮐﻨﺞ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ
ﻣﺎ را ﺑﻪ ﺧﯿﺎﻟﯽ ﺧﻮش ﮐﺮد
ﺧﻮاب
ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺷﺐ ﯾﻠﺪا زد و رﻓﺖ
درد
ﺑﯽ ﻋﺸﻘﯽ ﻣﺎ دﯾﺪ و درﯾﻐﺶ آﻣﺪ
آﺗﺶ
ﺷﻮق درﯾﻦ ﺟﺎن ﺷﮑﯿﺒﺎ زد و رﻓﺖ
ﺧﺮﻣﻦ
ﺳﻮﺧﺘﻪ ی ﻣﺎ ﺑﻪ ﭼﻪ ﮐﺎرش ﻣﯽ ﺧﻮرد
ﮐﻪ ﭼﻮ
ﺑﺮق آﻣﺪ و در ﺧﺸﮏ و ﺗﺮ ﻣﺎ زد و رﻓﺖ
رﻓﺖ و
از ﮔﺮﯾﻪ ی ﺗﻮﻓﺎﻧﯽ ام اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﮑﺮد
ﭼﻪ دﻟﯽ
داﺷﺖ ﺧﺪاﯾﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ درﯾﺎ زد و رﻓﺖ
ﺑﻮد آﯾﺎ
ﮐﻪ ز دﯾﻮاﻧﻪ ی ﺧﻮد ﯾﺎد ﮐﻨﺪ
آن
ﮐﻪ زﻧﺠﯿﺮ ﺑﻪ ﭘﺎی دل ﺷﯿﺪا زد و رﻓﺖ
ﺳﺎﯾﻪ
آن ﭼﺸﻢ ﺳﯿﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ دوش
ﻋﻘﻞ
ﻓﺮﯾﺎد ﺑﺮآورد و ﺑﻪ ﺻﺤﺮا زد و رﻓﺖ
نظرات شما عزیزان:
|